پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

استاد علیدوست گفت: متأسفانه مشکل کشور ما است این است که مبارزه با اندیشه، گاهی تبدیل می‌شود به مبارزه با صاحب اندیشه؛ یعنی اگر من بخواهم کسی را نقد کنم، نمی‌آیم کتابش را نقد کنم، نمی‌آیم پایان‌نامه‌اش را نقد کنم، بلکه می‌آیم خودش را نقد می‌کنم، در حالی که این کار بسیار بد است. حالا یک کسی کتاب ضلالی دارد. بسیار خب، باید کتابش را جمع کرد. البته اگر جواب بدهد. گاهی وقت‌ها هم برعکس جواب می‌دهد؛ اما آیا باید خودش را اعدام کرد؟ به نظر می‌رسد هیچ ملازمه‌ای بین این دو وجود ندارد.

خبری در روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی (چهارشنبه ۲۹ فروردین ۱۴۰۳) منتشر شد که ایران از عضویت در شورای بین‌المللی موزه‌ها (ایکوم) و شورای بین‌المللی محوطه‌ها و بناها (ایکوموس)، همچنین «شبکه سازمان‌های علمی جهان سوم» انصراف داده است. در واقع ، دولت مصوبه‌ای درباره خروج از این سازمان‌های بین‌المللی داشته که تنها به امضای ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری و حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه رسیده است.برخی از منتقدین بیان داشته اند که این مصوبه چند ایراد مهم دارد که به‌نوعی گاف دولت به شمار می‌رود. نخست اینکه سازمان‌هایی که نام آن‌ها رفت، جزو سازمان‌های غیردولتی و مردم‌نهاد هستند و نه دولتی که ایران بخواهد از آن‌ها خارج شود.به عبارتی سه سازمانی که نام آن‌ها ذکر شده ، مؤسسه‌های تخصصی مردم‌نهاد هستند؛ بنابراین به نظر می‌رسد دولت به علت بی‌پولی خواستار خروج از عضویت در این سازمان‌ها شده است، درحالی‌که حق عضویت ایکوموس و ایکوم ایران را دولت نمی‌دهد، بلکه همین نهاد‌های داخلی ایران از اعضای خودش حق عضویت دریافت کرده و آن را به این سازمان‌های بین‌المللی پرداخت می‌کند. ضرغامی در حاشیه نشست امروز دولت بیان داشت که خارج شدن ایران از ایکوموس و ایکوم تکذیب می‌شود، این دو حوزه ماهیت غیردولتی دارند و از سال‌ها قبل به‌دلیل ماهیت غیردولتی، پرداخت حق عضویت آنها توسط افراد حقیقی انجام می‌شود.

سناریویابی و تدبیرگری درباره تعرض احتمالی اسرائیل به ایران را باید از مدار سیاسی- نظامی خارج نمود وارد مدار حکمرانی و توسعه ای کرد. در شبیه سازی این چالش، ما در داخل کشور با بحث حکمرانی( تعامل و تعادل یابی سه گانه دولت ، بخش خصوصی و حقوق عامه) مواجه هستیم و در حوزه بین الملل با بحث تجاوز یک کشور ثالث (حمله احتمالی اسرائیل به ایران). در داخل با اراده حاکمیتی برای نوع برخورد با سایر کشورها مواجه هستیم و در خارج با تهدیدات احتمالی منجر به تخریب زیرساخت ها. وقتی مسائل بشکل تفکیکی مورد بحث قرار گیرد، هم تدبیرگران داخلی به شکل مطلوبتری قادر به تصمیم گیری هستند و هم دشمن خارجی ، با مختصات میدان نیرویی که واردش می شود، بهتر آشنا می شود. تحلیل بحث حمله متقابل اسرائیل در منظومه سیاسی- نظامی ، نوعی تقلیل گرایی در بحث را ایجاد می کند که بشدت باید از آن پرهیز نموده و اجتناب کرد.

فعالیت قلدرمابانه اسرائیل به پشتوانه حمایت همه جانبه آمریکا و لج بازی های ابلهانه این رژیم، فضای جامعه جهانی را به شکل بدی آلوده کرده است. نکته جالب توجه ، سرسپردگی و تمکین سیاستمداران بخش زیادی از کشورهای اروپایی و تعدادی از کشورهای خاورمیانه به نظر آمریکا و حمایت از این رژیم است. موضوعی که آن را بنام نظم نوین نامگذاری کرده اند. حمزه نوذری ، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه با بیان دو حکایت طنز ، بشکلی ملموس اقدام به تبیین وضعیت اسرائیل نموده است. فصل الخطاب به جناب نتانیاهو اینکه، اگر حمایت لابی یهودی آمریکا و اتحاد استراتژیک سیا-موساد نبود، وزنت چقدر بود؟ البته که ما در ایران یاد گرفتیم یا راهی می یابیم، یا راهی می سازیم یا طرحی نو در خواهیم انداخت. سربسته بیان شد.شاید توصیه ای مفید باشد برای کنار کشیدن از ماجراجویی ها.

هرچند متن منعکس شده به خاطرات دوره ناصری و تعامل و تقابل حاج سیاح با ناصرالدین شاه پرداخته است، اما مقصود روایت گویی تاریخی نیست. تاکید بر اهمیت حفظ ارزش پول ملی است که یک شهروند ایرانی در ۱۵۰ سال پیش متوجه آن شده بود و الان شاهدیم که حساسیت کافی در رئیس کل بانک مرکزی، وزیر اقتصاد، نمایندگان مجلس و با کمال صد‌ها تاسف، حتی رئیس جمهور برای حفظ آن وجود ندارد. کسری بودجه در ایران دو منشا حقوق کارکنان دولت (دو سوم نیرو‌های استخدام شده فعلی، مازاد بوده و می‌بایست با راه اندازی دولت الکترونیک، کنار نهاده شوند)، بی انضباطی مالی از دو جهت کم توجهی به اولویت‌های هزینه کردی و بی توجهی مقابله با فساد مالی مدیران دولتی دارد. در بحث بودجه شرکت‌های دولتی با ضعف شدید نظارت مواجه هستیم. اگر آقای رئیس جمهور از حرف مان ناراحت نمی‌شود، حاضریم کل بودجه را کنترات برداریم و بدون کسری تحویل دهیم. منتهی مجوز و اختیار بدون شرط قطع دست هرچه غارتگر را تقاضا داریم. دولت الکترونیک را مستقر می‌کنیم و نیمی از بودجه دولتی بدلیل پرداخت بالغ بر ۸۰ درصد بودجه به حقوق کارکنان آزاد می‌شود. رسیدگی به بودجه شرکت‌های دولتی هم ادبیات خودش را دارد و خصوصا با ده شرکت اول با تاکید بر نفتی ها، کار‌ها داریم. بعضی‌ها را باید به گشنگی انداخت تا بفهمند با سو مدیریت اجرایی، با سرنوشت مابقی مردم کشورشان چه‌ها که نکردند.

درک ما از ناصرالدین شاه و عصر قاجاریه، تا حد زیادی متاثر و محدود به متون تاریخی تدوین شده در دوره پهلوی هاست. به همین دلیل، شاید به بسیاری از زوایای پنهان این دوره که به تعبیر احمد سیف «قرن گمشده» است، وقوف کامل نیافته ایم. به عنوان مثال، در نگاه اغلب ما، ناصرالدین شاه، فردی ابله، فرومایه، مذبذب، زن باره و فاسدی است که کار اصلی اش وطن فروشی و نخبه کشی و ساخت و پاخت با روس و انگلیس، و اوج دنائتش قتل امیر کبیر مظلوم بود. اما از کنار این پرسش هم نمی توان گذشت که که اگر او چنین بود (که واقعا هم بود)، چگونه توانست ۵۰ سال بر ایران حکومت کند؟ آن هم در دوره ای که وزش و لرزش انقلاب صنعتی انگلیس و انقلاب سیاسی فرانسه، تمام دول و ملل دنیا را دستخوش تغییرات و دگرگونی های عمیق سیاسی و اجتماعی و اقتصادی کرده بود!واقعیت این است که ناصرالدین شاه قاجار، برخلاف تصویری که از او غالب شده است، انسان ناآگاه و بی خبری نبود و در قیاس با شاهان قاجار و اکثر شاهزادگان و والیان وقت، حتی یک سر و گردن هم در آشنایی با اوضاع جهان و ظرایف عرصه سیاست ایران، از آنها بالاتر بود. همه هنرهای زمانه از شعر، نقاشی، خطاطی و خطابه خوانی گرفته تا تیراندازی، سوارکاری، نویسندگی و دلربایی را در خود داشت، الا یک هنر؛ «هنر حکمرانی و حکمروایی»! او بیش از چگونه حکومت کردن، «چگونه در قدرت ماندن» را بلد بود و این هنر سیاه را به بهترین شکل و با بدترین روش به کار بست. با لطایف الحیلی خودش را در دل توده ها و چشم نخبگان فرو کرد و همه را فریب داد تا خودش بی رقیب بماند.

نشست هم اندیشی روسای ادوار سازمان امور عشایر ایران با دعوت "شایان نادری" رئیس سازمان امور عشایر به منظور استفاده از دیدگاه‌ها و تجربیات روسای ادوار سازمان امور عشایر (پنج رئیس ادوار)، در اولین روز کاری فروردین ۱۴۰۳، برگزار شد. در این نشست، علی قنبری، سیدحسن نوربخش، جهانشاه صدیق، کرمعلی قندالی و شاهپور علائی مقدم روسای پیشین سازمان امور عشایر ایران نقطه نظرات خود را در خصوص جامعه عشایری کشور بیان داشتند.

دکتر فرزین رییس بانک مرکزی گفت: تامین ارز برای واردات قانونی و خدمات مردم، تماماً با نرخ‌های ارز ۲۸،۵۰۰ تومان و نرخی در محدوده ۴۰ هزار تومان انجام می‌شود. از آنجا که مطلع ایم که معطلع اند باید از ایشان پرسید که شما دیگر چرا؟ اگر همه ارز‌های مورد نیاز تامین می‌شود، علت تزریق روزانه ارز به بازار توسط بانک مرکزی برای چیست؟ کالا‌ها، ماشین آلات، مواد اولیه و خدماتی که مشمول گروه بندی ارزی بانک مرکزی نمی‌شوند، ارز مورد نیاز خود را از کجا تامین می‌کنند؟ آقای دکتر فرزین، از سال ۱۳۸۶ (بالغ بر هفده سال) و از زمانی که یک استاد دانشگاه ساده بودید و با دکتر شمس الدین حسینی طرح‌های تحقیقاتی بر می‌داشتید شما را می‌شناسیم، لذا لایه کشیدن‌های مصلحتی را کنار بگذارید و بجای شعار درمانی، تدبیر کنید. راهبرد دولت برای افزایش ذخایر برای درگیری احتمالی با رژیم صیهونیستی، راهبرد درستی بوده، اما راهکار در پیش گرفته شده برای توجیه افزایش قیمت دلار و کم توجهی به اطلاع رسانی درست به افکار عمومی، امری بشدت اشتباه است.

هجمه به پناهیان با توجه به سخنانش در خصوص شیوه حکومت داری پیامبر و حضرت علی و سخت بودن آن دو بزرگوار در امر اجرای دین با توجه به الفاظ نامناسبی که برای بیان منظور خود بکار برده بود، بشدت در حال اجرا است. منتقدین در چند دسته متاثر شدگان از سخنان اخیر پناهیان، منتقدین با سبقه قبلی، منتقدین بهره بردار از موقعیت، اقدام به نقد سخنان او در موضوعات مختلف می‌کنند. یکی از این موضوعات و حوزه‌ها روایت پناهیان درباره گرامی داشت سالگرد ۱۵ خرداد ۱۳۴۳ ارسال پیام توسط حضرت، اما از طریق آقای عراقی برای طیب رضایی است. پناهیان مدعی شده که در سال‌گرد ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ امام از شهید عراقی یا فردی دیگر می‌خواهد به ایران برود و از طیب حاج رضای (لات لوطی‌های ۲۸ مرداد که ۱۰ سال بعد به نهضت ۱۵ خرداد پیوسته و از شاه‌دوستی برگشته بود) بخواهد با راه‌اندازی دسته جات مراسم سالگرد شهدای ۱۵ خرداد ۱۳۴۳ را برگزار کند. در واقع از کسی که در ۱۱ آبان ۱۳۴۲ اعدام شده، بخواهند سالگرد شهدای ۱۵ خرداد ۱۳۴۳ را برگزار نماید؟ منتقدین می‌گویند که ماجرای ضدیت پناهیان و همفکران ایشان با اخلاق و مهربانی و اصولا هرچه که به مدارا و تساهل و تسامح مربوط می‌شود و ترویج خشونت، نقل امروز و دیروز نبوده و پروژه‌ای است که جناب پناهیان و دوستانشان سال‌هاست آن را کلید زده‌اند و بر اهل اشارت پوشیده نیست که قصد و غرض از چنین سخنانی چیست و سوداییان محال با طرح آن، چه غایتی در سر دارند. پناهیان به دنبال رواج تئوری قدرت خشن در سیاست و کسب قدرت به هر طریق ممکن از کانال دین می‌گردد و به‌قدری در این مسیر جدی است که دست به داستان‌سرایی و تحریف تاریخ هم می‌زند. فرقی هم نمی‌کند این تاریخ، تاریخ معاصر باشد یا تاریخ صدر اسلام. منتهی وقتی شخصی تاریخ معاصر را با این شجاعت و صراحت به رنگ دلخواه خودش درمی‌آورد تا نتیجه سیاسی مورد نظرش را به دیگران تحمیل کند، با تاریخ گذشته چه‌ها نخواهد کرد.

وزیر نفت در توجیه اطلاع رسانی صورت پذیرفته در خصوص سوخت گیری کارت پایه خودرو از ۱۰ روز دیگر (سوخت گیری با کارت شخصی هر خودرو) گفت: در قانون و بودجه ۱۴۰۳، قانون گذار وزارت نفت را مکلف کرده که در سال ۱۴۰۳ باید ۹۵ درصد عملیات سوخت گیری توسط کارت سوخت شخصی انجام شود. باید از این آقای جواد آقا اوجی پرسید که در کشوری که خودرو‌های تولید داخل آن متوسط مصرف ۷-۱۰ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر داشته و با در نظرگیری ترافیک، این رقم بطور متوسط به ۱۰ لیتر می‌رسد و با توجه به پیمایش متوسط ۴۰-۵۰ کیلومتری مورد نیاز در روز برای شهروندان صاحب وسیله نقلیه (کار - منزل)، سهمیه ۶۰ لیتری حداکثر تا ۱۵ روز ماه کفایت می‌کند، ۱۵ روز دیگر را باید چه کرد؟ اگر گفته شود که از کارت خودشان، استفاده کنند و سهمیه آزاد بزنند باید گفت بر این اساس، احتمالا هدف اصلی خالی کردن کارت‌های سوخت از سهمیه ذخیره شده و ترویج سوختگیری کارت محور می‌باشد. توضیحات درست، اما کسانی که کارت را گم کرده اند، کارت را جا گذاشته اند و ..، چه کنند؟ که مسلما پاسخ، استفاده از کارت جایگاه است. بر اساس توضیحات بالا، آیا بهتر نیست بجای قائم موشک بازی، بشکل شفاف با مردم در خصوص همین مراحل صحبت کنیم و با اطلاع رسانی و آماده سازی کافی، وارد برنامه افزایش قیمت حامل‌های انرژی شویم و با قائم باشک بازی های کودکانه ، به اعتماد عمومی مردم لطمه نزنیم. آیا بهتر نیست بجای شوک درمانی قیمتی یا کم توجهی به اصلاح تصورات مردم از شوک درمانی و بی اعتمادی اذهان به شما، در خصوص دامنه های احتمالی افزایش قیمت حامل‌های انرژی صحبت کنیم؟ آیا بهتر نیست منطق ابلهانه و سرتا به پا احمقانه مقایسه قیمت بنزین در ایران و سایر کشور‌ها را کنار گذاشته و با محاسبه قدرت خرید مردم و انطباق آن با افزایش قیمت بنزین و اثرات احتمالی اندک ان روی تورم، با مردم حرف بزنیم. متاسفیم برای خودمان و کشورمان که در برخی موارد، لابی‌ها تعیین کننده وزیر و وکیل هستند نه شایستگی‌ها و صلاحیت ها. آقا جواد ،منتظر دریافت توضیحات از روابط عمومی همیشه خاموشت هستیم.

سید محمدعلی ابطحی،در اوائل نوروز از حمله کیف قاپ ها به خودش خبر داد و در نوشته کوتاهی با عنوان "گزارش موبایل ربایی! " نوشت: بعد افطار توی پیاده رو موبایل به دست پیاده روی می‌کردم. به سر تقاطع که رسیدم موتوری دو ترکه جست زد تلفنمو بگیرد من قرص نگه داشتم و ... .ابطحی در ۳۰ خرداد ۸۹ در بازگشت از مراسم یادبود آیت الله حاج میرزا جواد تهرانی نیز توسط افرادی ناشناس مورد حمله قرار گرفته اما در نهایت بخیر گذشت. ابطحی تجربه هک دامین وبلاگ خودش را هم در قبل دارد . درخصوص موبایل قاپی اخیر، برایمان جای سوال دارد که با سرقت اتفاقی موبایل مواجه هستیم یا موبایل قاپی برای اطلاعات داخل موبایل. نظر خودت چیه محمدعلی؟

آمار تصادفات جاده ای در ایران خصوصا در تعطیلات نوروزی و پیک های مسافرتی به مرزهای فاجعه نزدیک است. آمار ۱۵ ساله تصادفات جاده ای کشور، معادل کل تلفات انسانی در جنگ تحمیلی بوده و آمار ضررهای مادی آن معادل ۷-۱۰ کل تولید ملی است. در فرآیند مقصریابی ، انگشت اتهام به سمت رانندگان پرخطر و رانندگی نامناسب قرار گرفته و پلیس راه و راهور، بشکلی عامدانه و غیرعامدانه ، چشم خود را بر شرایط غیراستاندارد خودروهای تولید داخل و وضعیت جاده ها ، می بندد و حتی در وضعیتی فاجعه بارتر بجای ایفای وظایف ذاتی خود در دو حوزه راهنمایی و رانندگی، بعضا خود را مشغول در جریمه کردن متخلفان نموده و شاید کیف هم کند. سوال اینجاست که چرا با وجود اتهاماتی نظیر قصور، تقصیر، ترک فعل و اهمال قابل اثبات در این نیرو ، دادستان نظامی و سازمان بازرسی کل کشور، سکوت در پیش گرفته و خاموش هستند؟ آیا یک جای کار نمی لنگد؟ ما این سوال را از شخص رئیس محترم قوه قضائیه جناب آقای محسنی ازه ای می پرسیم و انتظار داریم، کما فی السابق که عنایات خاصی به این رسانه داشته اند، پاسخگویی آشکار و بدور از هرگونه توجیه داشته باشند. ضمنا صراحتا عرض می شود که ارایه این نقد، در معنای نادیده گرفتن زحمات کادر فعال در پلیس راهنمایی و رانندگی نبوده و هیچ قصدی هم برای تضعیف جایگاه فرمانده جدید این نیرو وجود ندارد. چنانچه عقبه این پایگاه خبری بررسی شود مشخص می گردد که شدیدترین نقدها را متوجه سردار هادیانفر کردیم و در موقع خداحافظی ایشان از سمت قبلی، به احترام شان ایستادیم. تلاش برای تامین منافع ملی ، جای تعارف و مماشات برای هیچ مقامی باقی نمی گذارد.

پیر و جوان از خدمات حوزه مخابراتی گلایه دارند. از کیفیت خدمات گرفته تا قیمت و عدم پاسخگویی ها و انحصار طلبی ها و تعارض منافع و غیره. مجلس پر توان یازدهم(؟) به کسی در این حوزه رای اعتماد داده که بجای پاسخگو بودن، دائم فرار به جلو کرده و از آرزوهای خود بجای برنامه ها صحبت می کند؟بنظر می رسد که بنده خدا حتی بنوعی در باغ هم نیست. درمانده در تامین حداقل ها در اینترنت و متوهم در ارسال فضانورد ایرانی به فضا ؟! عیسی جان، موضوعی که درخصوص آن صحبت می کنی ،نه در تخصص توست و نه توان علمی برای صحبت درباره آن را داری. بهتر نبود یکی از مدیران متخصص زیرمجموعه ، درباره آن صحبت می کرد و شما به کارت می رسیدی؟ راستی چه خبر از شیری پست بانک. می دانی که حق رای برای برکناری یا ادامه فعالیت ایشان داری یا نه؟

در حالی که پیش از این سیاست‌های صدا و سیما بر عدم حضور چهره‌ها بود و مدیران این سازمان گفته بودند که تلویزیون برای جذب مخاطب نیازی به سلبریتی‌ها ندارد، این روزها تمامی برنامه‌های نوروزی سیما با حضور این چهره‌ها روی آنتن می‌رود. پیمان جبلی رئیس سازمان صدا و سیما روز چهارشنبه هشتم فروردین ۱۴۰۳ در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران گفت براساس سند تحول رسانه ملی امسال و در ایام تعطیلات نوروزی ۲ تنوع قابل توجه شامل تنوع در تولیدات برنامه‌ها اعم از برنامه‌های سرگرمی و نوروزی و حضور میهمانان در برنامه‌ها داشتیم. هزینه‌های برنامه‌ها به صورت معمول در قالب قرارداد کلی شبکه با تهیه کننده و حامی مالی است و جزئیات قرارداد‌ها در اختیار این سازمان نیست (شعار سال: مگر در پادگانی بنام صداسیما، اختیار تهیه کننده معنا دارد جناب پیمان راستگو؟). محسن سهرابی فعال رسانه‌ای با انتشار پستی در شبکه ایکس نوشت: ۴۰ تا ۵۰ میلیارد تومان هزینه ‎فروغی و ‎جبلی برای حضور ‎سلبریتی‌ها در برنامه شب عید شبکه ۳ شده است. محمدحسین رنجبران، مجری تلویزیون نوشت: در کمتر از دو سال و نیم بزرگواران از شعار تحول در رسانه ملی با محوریت سلبریتی زدایی رسیدند به این جا که نوروز امسال به هر سلبریتی نازنین برای آمدن روی آنتن ۲۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان حق القدم دادند، آنهم از بودجه‌ای که به بهانه تغییر مسیر رسانه ملی چند برابر شده است. با خودت چند چندی پیمان جبلی؟ هدر دهی بودجه ملی بدلیل ناتوانی در سیاستگذاری موثر را یک صفحه با مداد سیاه مشق کن اخوی. تا قبل از سیزده بدر هم تحویل بده. برای دین و دنیایت نگرانیم پسر.

آیت‌الله قاضی زاده، استاد حوزه گفت: رفتار روحانی موبایل بدست در درماندگاه قم ناپسند و غیرقابل توجیه است. وی تصریح کرده است: عکسبرداری و فیلمبرداری یا تظاهر به آن «نهی از منکر» نیست، تهدید به «پرونده‌سازی» است. آن خانم ترجیح می داد کشیده بخورد تا اینکه از او عکس بگیرند!

وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با بیان اینکه سال آینده برای پوشش فیبرنوری سال درخشانی خواهد بود، گفت: پوشش فیبرنوری در سال آینده در کشور به حدود ۷۰ درصد خواهد رسید. باید از این آقای به اصطلاح وزیر پرسید که واقعا فهم کافی از ادعا‌های خود دارد یا خیر؟ بنده خدا، ما با داشتن چندین و چند خط پر سرعت در رسانه در بیخ گوش دفتر شما در یکی از امن‌ترین جا‌های شهر تهران، هزار مشکل داریم از چه چیزی حرف می‌زنی؟ واقعا برای خودمان ار داشتن وزیری در وزن تو متاسفیم. متاسف و ناامیدیم از نمایندگانی که به امثال تو رای اعتماد می‌دهند. زارع پور، برای خودت هم شده، یک تکانی بخور. وضعیت اینترنت کشور فاجعه است. اثرات و پیامد‌های این فاجعه را شاید نشود در ذهن بعضی از دوستان ما فرو کرد، اما حداقل تو بفهم. بفهم چه بلایی دارد سر منافع ملی و سرعت کند توسعه در کشور می‌آید. بفهم و حداقل یک تکانی به خودت بده. اِسْمَعْ اِفْهَمْ یا فُلانَ بْنَ فُلان.

از دوره سلطانی فر که بحث واگذاری و خصوصی سازی استقلال و پرسپولیس مطرح بود، گفتیم که کسی این دو تا تیم را گردن نخواهد گرفت. در دوره رئیس سازمان خصوصی سازی قبلی، گفتیم که سهام این دو تیم را مردم نمی‌خرند. الان هم می‌گوییم که کلا به بخش خصوصی واگذار کنید و بخش دولتی نباید تیم داری کند. حتی ممانعت قانونی در این خصوص هم وجود دارد. این وضعیت، سید صولت مرتضوی، ادعای کمک کردن دارد؟ بنده خدا در جریان نیست که چند وقت پیش، تامین اجتماعی قصد حراج دفتر یکی از این تیم‌ها را داشت. به سید صولت هم مشفقانه عرض می‌کنیم، بیل زن هستی، باغچه وزارت خودت را بیل بزن و وضع معاونت امور تعاون و تامین اجتماعی، پا در هواست. خودت هم بهتر از ما می‌دانی از چه چیزی صحبت می‌کنیم.

وزیر میراث فرهنگی در گردهمایی سالانه باستان شناسان با انتقاد از بودجه این وزارتخانه گفت ۱۹ هزار تپه تاریخی در کشور داریم، اما پول نداریم حتی دور آن‌ها را فنس کشی کنیم و .... باید به آقای ضرغامی گفت، ما که به رسم همسایگی با اخوی بهروز وثوقی (همسایه مشترک ما و شما) گفته بودیم حضرتعالی وزیر اشتباهی هستی و سوراخ دعا را گم کرده ای، اما شما نشنیدی. ما که گفته بودیم وزارت اسم نیست و توانمندی می‌خواهد و شما نشنیدید. ما که گفته بودیم شهوت قدرت و دیده شدن بعضی از دوستان، باعث خوابیدن کل کار دستگاه‌ها وزارتخانه‌ها می‌شود و با این حرف حتی بده هم شدیم (دفتر شما تقاضا‌های ملاقات و نامه‌ها را هم جواب نمی‌داد). ما که گفته بودیم سید عزت‌الله، اما تو نشنیدی. وقتی وزیر شدی همه چیز هم یادت رفت. انگار نه انگار که در خیابان پاستور ساختمان سفید دست راست میهمان دعوت می‌کردی؟ همان ساختمانی که آقای حسین آقا نامی هم زیاد رفت و آمد داشت. اما انگار نه انگار. سید عزت الله، مردمی بودن، نشستن پشت موتور و حضور در مسجد امام موسی کاظم و خرید از سوپر نزدیک بیمارستان مهر نیست. به فکر دین و عاقبتت بیشتر باش. داری وزارتخانه را به قهقرا می‌بری سید.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

برخی از نمایندگان مجلس با تصور چرخیدن پاشنه درب به سبک و سیاق قبل و خود همه کاره پنداری در حوزه ملی، گویا نیامده قصد گرد و خاک به پا کردن و تفسیر به رای و سلیقه گرایی دارند. امام فرموده بود که سربازان من در گهواره هستند و سربازان کوچک علی هم، امروزه روز رشید شده اند. برادر گرامی اولا مشفقانه تقاضا می‌کنیم که نیامده دور برندار و کلی گویی و حرف زدن گل درشت را کنار بگذار. اگر احساس تکلیف می‌کنی، حضرتعالی را به مناظره در خصوص طرح صیانت و اینترنت ملی از چند بعد فقهی و شرعی، فنی و تکنولوژیک، اقتصادی و مدیریتی، فرهنگی و اجتماعی در سطوح خرد و اثرگذاری‌ها بر توسعه ملی (سطوح کلان) دعوت می‌کنیم. احتمالا پخش زنده این مناظره هم عبرت آموز خواهد بود و هم دیدن خواهد داشت. هشدار دوستانه هم می‌دهیم که کرسی نمایندگی مجلس نه جای زور بازو نشان دادن است و نه جای سو استفاده و تحزب بازی و نه جای کلی گویی و خود اظهاری و هود مرجع پنداری. نمایندگان مجلس، بدون همراهی حوزه‌های دانشی و اتاق‌های فکر فعال در توسعه منافع ملی، خاصیت یک کارمند ساده را هم بعید بدانیم داشته باشند. سرجایت بنشین و با رعایت چارچوب‌های نمایندگی، وظیفه خطیر محوله را انجام بده. برای موفقیتت دعا می‌کنیم و آماده خدمت رسانی در حوزه های، برنامه ای، سیاستگذاری، نظارتی بشکلی داوطلبانه هم هستیم.